ARNE VAN COILLIE TRIO +

© Cees van de Ven

donderdag 15 november 2007
Arne Van Coillie Trio & Sabine Kühlich

De invloeden van Arne Van Coillie verwijzen naar Wynton Kelly, John Lewis, Red Garland en Herbie Hancock. Het trio, dat al eerder op de planken van Dommelhof stond, legt zich voornamelijk toe op het begeleiden van allerhande jazzsolisten. Als je de lijst van Belgische jazzmuzikanten met wie ze samenwerkten doorneemt, leest dit als ‘Wie is wie in de Belgische jazzscene’. In JazzCase treedt het trio aan met de Duitse jazzzangeres Sabine Kühlich, een rijzende ster aan het Europese jazzfirmament. Van Coillie en Kühlich delen eenzelfde opvatting over hoe jazz dient benaderd te worden: beiden trachten ze het jazzvocabularium te vernieuwen zonder daarbij voeling te verliezen met de jazztraditie die ze beiden kennen, beheersen en met veel respect benaderen. “Sabine is crazy like a fox”, lezen we in Kühlichs bio. Op het podium laat de zangeres alles wat in haar opkomt spontaan gebeuren, wat natuurlijk maakt dat een concert met haar telkens een uitdagende ervaring wordt. Niet alleen voor haar begeleiders, maar ook voor het publiek.

Sabine Kühlich (zang), Arne Van Coillie (piano), Flor Van Leugenhaeghe (bas) en Luc Vanden Bosch (drums).

Vakmanschap is meesterschap

Met het openingsnummer 'Close Your Eyes' werden we ondergedompeld in een ware nachtclubsfeer die bepalend was voor de hele duur van het concert. Een jazzy-bluesy nummer in Sarah Vaughan-stijl met een voorstuwende piano en eindigend met een mooie dialoog tussen zangeres en bassist. De vocale kwaliteiten van Sabine Kühlich en het heerlijke samenspel met haar begeleiders - Arne Van Coillie op piano, Flor Van Leugenhaeghe op contrabas en Luc Vanden Bosch op drums - werden meteen duidelijk.

Hoewel 'Outra Vez' volgens Kühlich een droevig thema bezingt, contrasteerde de inhoud met het Braziliaanse lichtvoetige ritme van de melodie. Frivool, speels, met verwijzingen naar Astrud Gilberto en gedragen door mooi pianospel en heerlijk swingende percussie. Op 'You Are There', waarbij de zangeres meesterlijk werd begeleid door Van Coillie, kwam haar warme stem volledig tot haar recht. Sober, ingetogen en toch breed uitwaaiend... In het poëtische 'Orange Blossom In Summertime', een wals met een subtiele en gevoelige bassolo, bleek nog maar eens hoe sterk samenhangend dit trio musiceert.

Tijd voor een eigen compositie met 'Je M’Assois', een nummer dat ook terug te vinden is op Kühlichs cd 'Two Generations Of Singers', die ze samen met jazzdiva Sheila Jordan (77) opnam. Uitgesponnen en speels, met mooie percussie en bassolo. Fluitend in dialoog met het publiek in het bluesy 'Mean To Me', waarbij de begeleiders om beurten soleerden werd het eerste gedeelte van de avond afgesloten en gingen we de pauze in.

Het door Kühlich geschreven 'Fly Away', tevens titelnummer van haar in New York opgenomen cd, werd beheerst gebracht met wederom uitstekend pianospel. De weerslag van haar grote New York-avontuur, neergeschreven de vierde dag na haar aankomst in the Big Apple. Van het in het Duits gezongen 'Walzer der heimlichen Hofnung' van haar 'Two Generations'-cd onthoud ik de fraaie dialoog tussen piano en zangeres.

In het aan Ava Gardner en Frank Sinatra opgedragen 'Time Again' schitterde Kühlichs stem, gedragen door piano en percussie, een real life story. 'Beautiful Love' gaf haar dan weer de gelegenheid om voluit te gaan en haar stem als instrument te gebruiken met afwisselend solerende muzikanten. Ik noteer nog even het buitengewoon pianospel in het bebop-nummer 'Delicious And Lovely', evenals de pakkende drumsolo. Met de jazzstandard 'Whisper Not', een hommage aan Ella Fritzgerald met een mooie dialoog-interactie tussen Kühlich en Vanden Bosch, werd het concert afgesloten. Nog 'Wanne Be Loved By You' en 'Les Feuilles Mortes' als toegift, alvorens het doek viel over dit geslaagde concert.

Al is Sabine Kühlich on stage dan wel niet zo crazy like a fox, zoals we lezen in haar bio, ze is wel te gek in de dingen die ze doet en ze staat er. Haar présence, podiumvastheid, speelse persoonlijkheid en de manier waarop ze zich deze jazzstandaards eigen maakt en naar haar hand zet, dwingt bewondering en respect af. De evenwichtige opbouw van het concert en de keuze van de nummers verraden dat hierover is nagedacht, met als resultaat een stijloefening variërende van swing naar bebop en opgebouwd rond een aantal jazzstandards. Niet het grote grensverleggende experiment, maar wel het ontwikkelen van een eigen persoonlijke stijl binnen de jazztraditie. Kantklossen als het ware, wat een feest oplevert voor wie houdt van vakmanschap, eerlijk speelplezier, samenspel en interactie tussen de muzikanten. Kortom, vakmanschap is en blijft meesterschap.

(Robert Kinable)

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.