© Cees van de Ven

donderdag 17 januari 2008
Ben Sluijs Quartet


Saxofonist Ben Sluijs behoort al jaren tot het kruim van de Belgische jazzscene. Alhoewel hij met zijn vorige kwartet (met onder meer Erik Vermeulen en Eric Thielemans) ongetwijfeld nog een tijdje succesvol kon doorgaan, heeft hij die evidente optie niet gelicht. Met zijn nieuwe kwartet kiest hij duidelijk voor een nieuwe koers met een band op radicaal modernere leest. De andere frontman is tenorsaxofonist Jeroen Van Herzeele, een Belgische generatiegenoot die ook al een eigen draai weet te geven aan de jazz.

Het kwartet neemt de vernieuwingen van de Amerikaanse jazz uit de jaren vijftig als uitgangspunt en vult die aan met moderne idiomen. Zo waart de geest van Ornette Coleman niet alleen rond in de composities, maar ook in de speelwijze van de band. Dit kwartet is een unieke combinatie van perfect op elkaar ingespeelde muzikanten. Zij brengen jazz die zich niet laat leiden door partituren of conventies, maar ontspringt uit emoties van mensen van nu. Dit wordt gegarandeerd intens genieten!


Ben Sluijs (altsax), Jeroen Van Herzeele (tenorsax), Manolo Cabras (bas) en Marek Patrman (drums).

Avontuurlijke verkenningstocht fascineert

Ben Sluijs (altsax), Jeroen Van Herzeele (tenorsax), Manolo Cabras (bas) en Marek Patrman (drums) brachten in Dommelhof een avontuurlijk concert vol improvisatie. Een concert als een abstracte, experimentele en koppige verkenningstocht tot ver over de grenzen van de harmonische structuur en de melodie heen. Improvisaties los van de gekende akkoordpatronen en cycli, maar geworteld in een sterke hier-en-nu beleving en aanvoelen. Een aanpak met een explosie aan klanken en ritmes, wat op zijn beurt zorgt voor wisselende stemmingen en sferen.

Het kwartet opende het concert met het mysterieuze 'Harmonie Integration', een nummer dat is opgebouwd rond een basloop, wat voor een zeker spanningsveld zorgt en waaromheen uiterst beheerst gemusiceerd werd. 'Where Is The Joy', van de nieuwe in maart te verschijnen cd, was pure modale jazz, spetterend en sputterend tegelijkertijd, met een sterke dialoog tussen Sluijs en Van Herzeele en eindigend met een mooie percussiepartij. Vervolgens de ontspannen en lyrische ballade 'Unlike You' van de cd 'True Nature', met Ben Sluijs op dwarsfluit. De eerste set werd afgesloten met 'Wide' uit de suite 'A Set Of Intervals' van de live-cd 'Somewhere In Between'. Dit uitgesponnen werkstuk - met een subtiele dialoog tussen Sluijs en Van Herzeele - straalde een hectische en dreigende sfeer uit. Percussionist Patrman schitterde met een erg functionele improvisatie, waarbij hij zowat alles wat onder zijn ogen kwam als percussievoorwerp gebruikte: asbakken, flesjes, de instrumenthouder en de vloer.

Het tweede deel van het concert was uitsluitend gewijd aan werk uit voornoemd live-album: boeiende, lang uitgesponnen composities van de hand van Ben Sluijs. Een zachtaardig begin met 'Perfect', een tweede stuk uit 'A Set Of Intervals', met enkel de sax van Sluijs, meesterlijk begeleid door de bas van Cabras, om dan uit te barsten in een explosie van klanken, waarbij het kwartet voluit ging en hectisch op elkaar inhaakte. Het daaropvolgende 'Somewhere In Between' - intrigerend, avontuurlijk, mysterieus, spannend en dynamisch - werd geopend door de gestreken contrabas van Cabras. De uit Sardinië afkomstige bassist bouwde de spanning langzaam op door zijn bas als percussie-instrument in te zetten, tokkelend op de snaren en de klankkast. Sterk divergerende klanken werden mooi gesloten en ingetogen naar het einde toe. Het boeiende concert werd afgerond met 'Earth', swingend, groovend en vooral snel en chaotisch naar het einde toe, zoals onze opgewarmde aarde er op dit moment aan toe is, energetisch en happend naar zuurstof. Met mooi samenspel van Patrman en Cabras, en een meesterlijke Sluijs op sax.

Het Ben Sluijs Quartet is een unieke combinatie van perfect op elkaar ingespeelde muzikanten, dat de vernieuwingen van de Amerikaanse jazz uit de jaren vijftig als uitgangspunt neemt en sterk beïnvloed is door onder anderen Parker, Coltrane en Coleman. Modale jazz, open en avontuurlijk, waarbij frontmannen Sluijs en Van Herzeele voluit improviseren rond de strakke baslijnen van Cabras en het dynamische slagwerk van Patrman. Hun geluid, soms mysterieus en meditatief, neemt ook vaak grillige, hoekige en asymmetrische vormen aan. Muziek die deels los staat van partituren en conventies, en vaak zonder enige harmonische structuur en melodie is. Instant composing vanuit een sterke alertheid, een dwingende aanwezigheid, met hoge concentratie en bedachtzaam gebracht alsof het een zen-oefening betrof.

(Robert Kinable)

Klik hier voor een fotoverslag van Cees van de Ven.