© Cees van de Ven

donderdag 19 november 2009
Bender Banjax


Bender Banjax ontstond na een samenwerking tussen studenten van de dansschool P.A.R.T.S. en de Brusselse conservatorium-klas van Kris Defoort.

Deze jonge muzikanten vormen een akoestisch jazzkwartet met een duidelijke persoonlijke signatuur. Ze spelen frisse, hedendaagse jazz en dit op een bijzonder hoog niveau. Ze laten zich voornamelijk inspireren door het virtuoze samenspel van o.a. Miles Davis, Herbie Hancock en Wayne Shorter in het beroemde Second Miles Davis Quintet. De vier musici improviseren spelenderwijs en met oog voor nieuwe ontwikkelingen aan de hand van composities van Erik Bogaerts en zoeken daarbij naar een interessante mix van jazztradities en hedendaagse grooves.

In 2008 won het kwartet de muziekwedstrijd Jong Jazztalent in Gent, vroeger bekend onder de naam Blue Note Competition. Een belevenis want de Bendar Banjax concerten zijn telkens opnieuw een ontdekkingstocht.


Erik Bogaerts (sax), Christian Mendoza (piano), Axel Gilain (bas), Stijn Cools (drums).

Frisse groep met groeipotentieel

De groep Bender Banjax, die ontstond na een samenwerking tussen studenten van de dansschool P.A.R.T.S. en de Brusselse conservatorium-klas van Kris Defoort, wist zich vrij snel in de kijker te musiceren. Een eerste prijs als 'Jong Jazz Talent' in 2008 in Gent en concerten op enkele vooraanstaande jazzfestivals zette Bender Banjax op de jazzkaart. De concerttournee die volgde in de JazzLab Series in het najaar van 2009 bracht de groep ook naar Neerpelt en JazzCase.

Met Axel Gilain aarzelend op contrabas en de heldere percussie van Stijn Cools werd het concert geopend met 'Theo (Maassen)'. Beiden gaven het ritme aan waarop Erik Bogaerts, de leider van de band en ook de auteur van het merendeel van de composities, speels op tenorsax en Christian Mendoza spaarzaam op piano konden inhaken. De dissonante klanken en het tokkelen op en plukken aan de snaren van de piano zorgden ervoor dat het nummer niet echt een melodielijn aannam. Deze was er wel in 'Békan', beginnend een melodisch spelende Bogaerts op tenorsax, daarna overgenomen en breed uitgewaaierd door Mendoza op piano, waarna de twee elkaar beurtelings afwisselden.

Hoogtepunt van deze eerste set was ongetwijfeld 'Delorian', met Mendoza ingetogen, uiterst subtiel en breekbaar zoekend op piano. Zijn virtuoze pianospel getuigde van grote klasse. Het nummer kende een sterke melodielijn, die fijngevoelig en ritmisch werd ondersteund door Cools op percussie. Het samenspel van de muzikanten vormde een hecht en solide geheel.

Heerlijk mooi was ook 'Parentification', met een aanstekelijk groovend ritme aangegeven door subtiele percussie, zeer ritmische baspartijen en een speelse piano. Aanvankelijk uiterst spaarzaam en beheerst, om vervolgens alle remmen los te gooien. Uitbundig, opzwepend en voorzien van een sterk ritme en melodie was 'Cielo Drive', waarbij zowel Bogaerts als Cools extrovert voluit gingen en een spanningsboog wisten op te bouwen. Zij wisten zich geruggensteund door een stevige back-up, gevormd door piano en contrabas. Met een wijdse piano-intro werd 'Tallinn' sfeervol ingezet. Een bluesy balad, klassiek van opbouw en dreigend dankzij de donkere baspartijen van Gilain.

Bender Benjax brengt toegankelijke hedendaagse jazz, daarbij puttend uit een sterk historisch jazzbewustzijn. Maar de groep schuwt naast de rijke jazztraditie ook het experiment niet, zoals in het hectische en het meer naar free jazz neigende 'Anthea'. Heel het concert vertoonde trouwens deze uitgebalanceerde mix tussen beide muzikale invloeden, waarin ook een klassieke achtergrond doorklonk.

Als jonge groep is Bender Banjax een hechte bundeling van knappe en talentvolle muzikanten, een groep met bovendien nog heel wat groeipotentieel; van zowel de groep als de individuele muzikanten zullen we ongetwijfeld nog veel gaan horen. Een frisse band, die schitterde in zijn volle potentie.

(Robert Kinable)

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.