donderdag 24 september 2015
Bruno Vansina Orchestra
(coproductie met Provincie Limburg / Motives For Jazz)


Het Bruno Vansina Orchestra is in feite het Bruno Vansina Quintet uitgebreid met een blazersensemble. De composities zijn van de hand van saxofonist Bruno Vansina en trombonist Dree Peremans schreef de arrangementen voor dit groot orkest. Hierbij was het niet de bedoeling klassieke bigbandarrangementen te maken. Het Bruno Vansina Quintet blijft de kern waarrond het blazersensemble wordt geplaatst.

Vansina kennen we van bands als Rebirth Collective en Flat Earth Society. De grote bezetting van de band herinnert aan Gil Evans ten tijde van de opname van ‘Porgy And Bess’ van Miles Davis en Charles Mingus met het album ‘Mingus Mingus Mingus’. Het orkest houdt het midden tussen een traditionele bigband en een band met een meer klassieke sound.

De muziek is sterk ritmisch, maar intuïtief geschreven en met oog voor kleur, sfeer en contrast. De composities roepen iets werelds, iets bijna exotisch en meditatief op. Ondanks de omvang van dit bijzondere orkest laat de muziek veel speelruimte toe. De muziek balanceert tussen grooves die Steve Coleman oproepen en esoterische modale muziek die aan John Coltrane herinnert. De muziek bevat ook dromerige donkere ballades, maar boven alles rasechte, hedendaagse jazz.


Bruno Vansina (alt-, sopraansaxofoon), Christian Mendoza (piano, keyboards), Bert Cools (gitaar), Stefan Lievestro (bas), Teun Verbruggen (drums), Carlo Nardozza (trompet, bugel), Jean-Paul Estiévenart (trompet, bugel), Dree Peremans (trombone), Tom Verschoren (trombone, bastrombone, tuba), Maayan Smith (tenorsaxofoon, klarinet, fluiten), Steven Delannoye (tenorsaxofoon, fluit, basklarinet), Stefan Bracaval (fluit), John Ruocco (klarinet, basklarinet), Kristien Ceuppens (hobo), Bart Indevuyst (hoorn), Kensuke Taira (fagot), Kobe Proesmans (percussie).

Vlammend Vansina Orchestra

In de zomer van 2014 zag ik het Bruno Vansina Orchestra - in feite een uitbouw van het langer bestaande Bruno Vansina Quintet - voor het eerst op Jazz Middelheim. Toen liet deze bigband reeds een prima indruk achter, maar in het jaar sindsdien blijkt deze formatie een flinke groeispurt te hebben doorgemaakt, getuige een enerverend optreden bij JazzCase in Dommelhof, dat het publiek bij tijd en wijle naar adem deed happen.

In een interview met Jazzmozaïek liet saxofonist/componist Vansina, die we onder meer kennen van Flat Earth Society, al weten niet echt fan te zijn van de klassieke bigbands: "Die brassy klank met vier trompetten en vier trombones is niets voor mij. Ik ben meer te vinden voor de bands van Duke Ellington, waar minder kopers in zaten, veel meer houtblazers. Of Mingus, die ook arrangementen heeft met tuba of hobo. Of Gil Evans. Niet dat ik mij zwaar op hem heb gebaseerd, het gaat om de wat andere bezetting: wat hobo, fagot, klarinet of dwarsfluit." Mooie klankkleuren, intrigerende gelaagdheid en fijnmazige harmonieën liggen ook ten grondslag aan de composities van het Vansina Orchestra, waarbij de rol van de jonge trombonist Dree Peremans (deze avond afwezig) als arrangeur moeilijk te onderschatten is. Extended stukken als 'Dark Night' ontpoppen zich op die manier als veelkleurige vlinders, die telkens weer van andere kanten worden belicht. In Dommelhof wist het orkest het publiek twee sets lang aan zich te kluisteren, waarbij dient aangetekend dat de tweede set muzikaal het meest avontuurlijk en afwisselend was.

Ook solistisch viel er het nodige te genieten, met geregeld voer voor fijnproevers. Twee van Vansina's mentoren gaven deze avond acte de présence in het orkest: de onvolprezen Belgische saxofonist Bart Defoort en de Amerikaanse Nederlander John Ruocco op tenorsax en klarinet lieten veel indruk na met meeslepende en zinnenprikkelende solo's. De jonge Antwerpse gitarist Bert Cools, gekend van zijn spel bij zangeres Sabrina Starke en de band Ifa Y Xangô, deed een duit in het zakje met een even precieze als spaarzame solo met subtiele elektronische extensions. Trompettist Carlo Nardozza glorieerde met een vinnige feature en Christian Mendoza liet uit zijn vingers een impressionistische intro op de vleugel weerklinken met een 'klassieke' touch. En ga er maar aanstaan om de excentrieke fluitist Magic Malik, die meespeelt op de cd van het Vansina Orchestra, te vervangen! Met Stefan Bracaval heeft Vansina echter een slimme slag geslagen: een uitmuntend muzikant, wiens gepassioneerde spel niet alleen op (ook houten!) dwarsfluit, maar ook op basfluit veel indruk maakte.

De rol van de driedubbele ritmetandem in het Vansina Orchestra mag zeker niet worden onderschat. Bassist Stefan Lievestro, drummer Teun Verbruggen en percussionist Kobe Proesmans geven de band een enorme stut en boost. De composities drijven op de diep groovende baslijnen van Lievestro, terwijl Verbruggen en Proesmans een fluctuerend en dynamisch gelaagd percussietapijt uitspreiden onder de composities, die daardoor alleen nog maar aan diepgang winnen.

(Maarten van de Ven)

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.