© JazzLabseries

donderdag 20 oktober 2011
Chris Joris Experience


Percussionist en componist Chris Joris behoort tot de meest vooraanstaande Belgische musici, in eender welk genre. Voor er van wereldmuziek sprake was, experimenteerde hij al met een fusie van etnische muziek en jazz. In zijn nieuwe Experience vallen vooral saxofonist Frank Vaganée en trompettist Nico Schepers op, zij behoren tot de sterkhouders van het Brussels Jazz Orchestra. Maar ook  pianist Free Desmyter en Axel Gilain werkten in het verleden al vaker samen met Chris Joris en zijn niet van de minsten.

Desmyter oogst lof met zijn eigen kwartet en maakt eigentijdse wereldmuziek met Ahoar, een Irakees-Duits-Belgisch ensemble. Contrabassist Gilain studeerde improvisatie bij Fabrizio Cassol en aan het conservatorium van Luik bij Garrett List. Vandaag speelt hij contrabas bij diverse groepen, zoals het kwintet van Melanie de Biasio, het kwartet van Antoine Prawerman en Bender Banjax.

The New Chris Joris Experience vormt een krachtig ensemble, met op het programma een aantal nieuwe composities van Chris Joris, naast stukken die hij schreef voor zijn twee vorige W.E.R.F.-cd’s (Out of the Night, 2003 en Rainbow Country, 2006) en enkele jazzstandards. Binnenkort trekt de groep de studio in om een nieuwe cd op te nemen.


Chris Joris (drums, percussie), Frank Vaganée (altsax, sopraansax), Nico Schepers ( trompet), Free Desmyter (piano), Nic Thys (contrabas).

Coproductie met provincie Limburg/Platform Motives for Jazz

Veelzijdige percussionist overtreft verwachtingen

In september stond percussionist en componist Chris Joris in Dommelhof op het JazzCase-podium aan de zijde van Tuur Florizoone's MixTuur-project. Een maand later was hij er terug, ditmaal met zijn eigen groep The Chris Joris Experience. Een ongelooflijk sterk kwintet met Nic Thys op bas, Frank Vaganée op sax, Nico Schepers op trompet en Free Desmyter op piano, kortom het kruim van de Belgische jazzmuzikanten.

The Chris Joris Experience bracht vooral werk uit haar recentste cd 'Marie’s Momentum', die dateert van medio 2010. In de composities valt meteen de veelzijdigheid van de man op; hoe vlotjes van sfeervolle intimistische naar uitbundige momenten wordt overgestapt en hoe met gemak van stijl wordt verwisseld, gaande van free jazz over etno-grooves, naar meer traditionele swing. Dit breed spectrum laat horen dat Joris van vele markten thuis is en van vele muziekjes houdt, maar ook dat zijn Afrikaanse invloeden duidelijk doorzinderen.

'Song Of Mercy', het openingsnummer van de cd waarmee ook het concert werd geopend, klonk wijds. De uitgebreide solo's van Vagenée en Scheepers werden begeleid door Joris conga's. Bevreemdend traag en lyrisch in 'Marie’s Momentum' met Desmyter subtiel op piano en solo's van beide blazers, met Joris op de achtergrond gebruikmakend van allerhande vreemde geluidjes. Een mooie intimistische melodie die naar het einde magistraal aanzwol, om dan weer rustig uit te sterven op trompet.

Andere koek was het free-jazzy numer 'The Call'. Indrukwekkend was het hoe Joris alles uit de kast haalde. Hij demonstreerde dat hij ook op dit vlak zijn mannetje kan staan en van wanten weet. Het melodieuze 'Haïti' was dan weer vlot ritmisch en breed swingend, met de donkere warme bas van Thys, een mooie trompetsolo die werd opgepikt op sax en ontspannen percussie. Een sterke compositie.

Het geïmproviseerde piano-intermezzo met Joris alleen aan de vleugel toonde duidelijk zijn talent als componist. Het grofkorrelig pianospel en de melodieuze passages gaven een impressie van zijn Afrikaanse rondzwervingen in Swaziland.

Gedragen door deze klasbakken schitterde Chris Joris en genoot daarbij zichtbaar van zijn centrale rol, het was duidelijk zijn avond en zijn muziek. Alle ingrediënten voor een groots concert waren aanwezig: first-class muzikanten, sterke composities, een gevarieerde samenstelling van de setlist en een aanstekelijk speelplezier. Dat alles zorgde ervoor dat alle verwachtingen overtroffen werden en het een concert lang genieten was.

Naar het einde van het concert werd me duidelijk dat de enthousiaste dame naast mij Marie was, "mijn lief", zoals Chris Joris dat zo mooi zei, aan wie hij 'Marie’s Momentum' opdroeg. Al dat moois liet haar niet onberoerd.

(Robert Kinable)

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.