© Julie Van Kerckhoven
Donder gaat bij elk album op zoek naar een nieuwe benadering, een nieuw geluid en vooral naar nieuwe manieren om hun repertoire te verrijken. Voor hun vierde langspeler, getiteld “Het Verdriet”, is dat niet anders. Het idee voor het nieuwe album komt voort uit ontmoetingen met de Noorse muziekscene, een scene die de afgelopen jaren veel unieke en baanbrekende muziek heeft voortgebracht. Noorwegen heeft een diepgewortelde volksmuziektraditie, een traditie die gekenmerkt wordt door improvisatorische vrijheid, gevoel voor melodie en complexe ritmes. Die folkloretraditie gaat hand in hand met de filosofie achter jazz, een combinatie die resulteert in een aanzienlijke hoeveelheid creatieve en genre-overschrijdende muziek.
Ondanks een bloeiende scene lijkt een gelijkaardig erfgoed te ontbreken of over het hoofd te worden gezien in het Belgische en Vlaamse jazzmilieu. Met dit project wil Donder de leemtes in hun muzikale identiteit opvullen en onderzoek doen naar welke rol dit muzikale erfgoed kan spelen in hun muziek.
Voor deze vierde plaat wordt Donder vervoegd door Sigbjørn Apeland, een Noorse harmoniumspeler en organist, en tevens docent etnomusicologie aan de universiteit van Bergen. Ondanks zijn achtergrond in kerkmuziek en West-Noorse volksmuziek is Apeland internationaal vooral gekend als improvisator met projecten als 1982 en Nils Økland Band. Iemand met ervaring in het verweven van verschillende muzikale werelden in een hedendaagse context. De ongewone combinatie van een pianotrio met harmonium vertaalt zich naar een verrassend klankbeeld met een nagenoeg sacraal karakter.
Casper Van De Velde (drums, percussie), Harrison Steingueldoir (piano), Stan Callewaert (contrabas),
Sigbjørn Apeland (harmonium)
- Plaats: CC Palethe, Jeugdlaan 2, Pelt
- Voorverkoop: 12€ via CC Palethe - klik op de knop Tickets Bestellen
- Op de concertavond aan de balie: 15€
- Aanvangsuur: 20.30 uur
Link naar de recensie van Dick Hovenga - Klik hier
Link naar de nieuwsbrief van CC Palethe: Lees de nieuwsbrief
© Cees van de Ven
Het trio Donder - drummer Casper Van De Velde, pianist Harrison Steingueldoir en bassist Stan Callewaert - staat erom bekend om bij elk album op zoek te gaan naar een nieuwe benadering, een nieuw geluid en vooral naar nieuwe manieren om hun repertoire te verrijken. Voor 'Het Verdriet', dat in 2020 bij W.E.R.F. Records uitkwam, was dat niet anders. Zelf noemen ze dit album het resultaat van nieuwsgierigheid naar hun muzikale roots; het repertoire is geïnspireerd op oude muziek uit De Lage Landen. Een belangrijke bron was het archief van Pol Heyns, die in de jaren dertig door Vlaanderen reisde om volksliederen en dansen te vereeuwigen voordat het te laat was. Naast veldopnames vond Donder ook inspiratie in oude liedboeken en polyfone muziek.
Niet gek dat ze voor deze plaat de samenwerking zochten met de Noorse harmoniumspeler en organist Sigbjørn Apeland, tevens docent etnomusicologie aan de universiteit van Bergen. Noorwegen heeft immers een diepgewortelde volksmuziektraditie, die gekenmerkt wordt door improvisatorische vrijheid, gevoel voor melodie en complexe ritmes.
Het viertal trapt deze avond indrukwekkend af met een lang en zorgvuldig uitgesponnen exposé met drone-achtige texturen. Na een fijnzinnig begin, waarin de mooie samenklank van de piano en het harmonium al meteen opvalt, ontstaat er een ritmischere passage, op smaak gebracht door Van De Velde met subtiel gebruik van mallets, bekkens en brushes. Ook Apeland laat zich hier gelden; hij weet prachtige serene tonen aan zijn instrument te onttrekken. Delicate klanken, tegelijk rustgevend en troostrijk, met een even sferisch als bedwelmend effect. Kamermuziek met een sacraal tintje.
Steingueldoirs piano en Apelands harmonium leiden het tweede stuk pastoraal in, waarna de ritmesectie heel 'klein' invalt met gestreken bas van een fluitende Callewaert en Van de Velde die een flesje verklankt en zijn cymbalen strijkt. De opdoemende samenzang van de muzikanten geeft het geheel een koraal effect. Was het concert tot dat moment rustig, nu volgt er opeens veel dynamiek, aangedreven door stevig slagwerk.
Na deze klanksculpturen volgen er nog twee stukken waarin duidelijke liedstructuren hoorbaar zijn. Zo vormt een bassolo van Callewaerts het begin van een oud, mooi melodieus kerstlied. Ook in het vierde stuk van de avond leunt Donder & Apeland sterk op het neerzetten van een pastorale sfeer. Dit is muziek die aanzet tot zelfreflectie. Als een balsem voor de ziel.
(Maarten van de Ven, 9.3.22)
Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.
Deze recensie werd ook overgenomen op Draai om je oren