© Cees van de Ven

donderdag 16 oktober 2014
Kapok


Kapok is een jong, ongewoon trio. De groep combineert elementen uit verschillende genres en tradities: de energie en compacte vormen van pop en funk, de grooves en percussie uit rootsmuziek, de interactie en de abstracte geluidencombinaties uit de vrije improvisatie en de frasering en harmonieën van de jazz. Ook hun instrumentarium is ongewoon – een basinstrument ontbreekt, de drumkit is zelf samengesteld en het melodie-instrument is de hoorn, met zijn klassieke traditie. Kapok maakt muziek die tegelijkertijd overal en nergens op lijkt, en die het tapijt steeds weer onder de voeten van de luisteraar vandaan trekt. Muziek die gecontroleerd, energiek en compact kan zijn, om plotseling om te slaan naar improvisatorische vrijheid en abstractie.

Hun tweede cd, uitgebracht in februari 2014, oogstte lovende recensies. Kapok maakt eigentijdse jazz met onmiskenbare indrukken van indierock. Veel songs hebben een popachtige structuur… Een enkel nummer heeft een afroritme en ook lijkt Tom Waits aanwezig te zijn. (Het Parool)


Morris Kliphuis (hoorn), Timon Koomen (gitaar) , Remco Menting (drums).

Avontuurlijke en evenwichtige mix van structuur en improvisatie

Kapok, 'the unusual Jazz Trio' vermeldt de uitvouwbare foto aan de binnenzijde van het al even unusual hoesje van de laatste cd van het trio. En ongebruikelijk mag je wel stellen, als je kijkt naar de bezetting van het trio, met Remco Menting op elektrische gitaar, Timon Koomen op percussie en Morris Kliphuis op hoorn en cornet, wat voor een unieke klankkleur zorgt. Naast de atypische samenstelling van Kapok schuilt de magie van dit trio in zijn avontuurlijke aanpak, zijn frisheid en het speelplezier, waardoor we hier echt wel met een unusual jazz trio te maken hebben en wat verklaart waarom het trio op korte tijd furore maakte.

Het openingsnummer, eigenlijk drie naadloos in elkaar vervlochten stukken, was sterk ritmisch, met een stevige groove en opgebouwd naar een mooie spanningsboog. De toch wel unieke combinatie van rock- en funkklanken van de elektrische gitaar, de subtiele percussie en de klassieke hoornklanken kwam tot zijn volle recht in 'Lesotho'. Van ingetogen, fris en frivool naar uitbundig en stevig, waarbij hier en daar invloeden uit de pop doorschemerden om in een ritmisch handgeklap te eindigen.

'Señor Mysterioso', een compositie van gitarist Timon Koomen, was totaal anders dan de vorige ritmische stukken: trager, filmisch, bij wijlen contemplatief en met een bluesy ondertoon. Het voortstuwende uptempo 'Day Of The Tentacle', waarvan er een mooie surrealistische clip op hun website terug te vinden is, was uitbundig en uitzinnig en doorspekt met sterke gitaarsolo’s. De tweede set was gedrevener en meer gebald van opbouw. Vol met boeiende interacties tussen gitaar en hoorn, opgejut door een striemende percussie. We werden overweldigd door de bevlogen en snedige uithalen op hoorn en cornet, die werden afgewisseld met stevige beats en gitaarriffs. Als bisnummer kregen we het swingende 'Tarantella', een nummer met een afroritme van de eerste cd. Schouder aan schouder en dicht tegen elkaar werd het concert in schoonheid afgesloten.

Kenmerkend voor het trio is de avontuurlijke en evenwichtige mix van structuur en improvisatie. In de erg ritmische composities met funky- en rockritmes, maar ook in de meer lyrische passages doorklonken vleugjes van herkenbare melodieën, wat Kapoks muziek eigentijds en laagdrempelig maakt. Voeg daarbij het aanstekelijke speelplezier van deze jonge en talentrijke muzikanten en het concert wordt een feest.

De nieuwe nummers die het trio bracht, maken nieuwsgierig naar de nieuwe cd, die in december wordt opgenomen en in het voorjaar 2015 uitkomt. Voorlopig kom ik de donkere dagen door met de eerdere twee voortreffelijke cd's van het trio.

(Robert Kinable)

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.