donderdag 25 september 2014
Ingrid Laubrock's Anti-House


Met de komst van pianiste Kris Davis, op het titelloze debuut van Anti-House nog een gaste, is Ingrid Laubrock's band uitgegroeid tot een kwintet, een echt ‘dream team’ van muzikanten die mild glimlachen bij het horen van labels, scholen en tradities, om die daarna even goedgemutst in de prak te rijden.

Verwacht eigenzinnige en vooral ambitieuze composities. Daar waar jazzstukken al eens blijven hangen in een tune, kiest Laubrock voor vervaarlijk uitgewerkte composities die vermengd met vrije en minder vrije improvisatie een heel eigen logica volgen. De melodische onvoorspelbaarheid van Steve Lacy, de harmonische en structurele grilligheid van Henry Threadgill en het uitgepuurde van Anton Webern worden afgetopt met bij momenten verbluffend samenspel, dat alle ruimte laat voor de individuele touch van de afzonderlijke uitvoerders.


Ingrid Laubrock (tenorsax, sopraansax), Mary Halvorson (gitaar), Kris Davis (piano), John Hébert (bas), Tom Rainey (drums).

Ingrid Laubrock's Anti-House

JazzCase organiseert al enige jaren concerten in het cultureel centrum Dommelhof. Samen met een kleine groep medewerkers en met een enthousiasme dat aanstekelijk werkt, weet Cees van de Ven al een aantal jaren een gevarieerd en boeiend programma samen te stellen. De optredens vinden plaats in de concertzaal van het cultureel centrum maar de tafels, stoelen en mogelijkheid een drankje te kunnen drinken tijdens het concert zorgen voor een gemoedelijkheid die je normaal in dergelijke settings niet vindt. De sterke punten van een cultureel centrum, een verzorgd podium met perfect geluid en licht, maken dat het aangenaam luisteren is in Neerpelt.

Dit seizoen opende Ingrid Laubrock met haar band Anti-House. ‘Drie vrouwen en twee mannen, het mannenbastion dat jazz ooit was vertoont scheuren of eerder ganse gaten’, mompelen feministen goedkeurend. ‘Het Kris Davis Trio plus twee, kan niet fout gaan’, denken de liefhebbers van het vrijere segment. Anti-House bestaat vooral uit vijf boeiende musici die samen een eigen verhaal te vertellen hebben.

In de nummers worden compositie afgewisseld met improvisatie waarbij de grens tussen beiden nauwelijks hoorbaar is. Bij Ingrid Laubrock's Anti-House gaat het namelijk meer om de reis en minder om de bestemming. Tijdens de reis worden passages in kwintet afgewisseld met passages in duo, trio of kwartet. Wayne Shorter zei ooit over Weather Report: ‘We never solo and always solo’, iets wat ook voor deze band zou kunnen opgaan. Het was niet steeds duidelijk waar de solo begon en wat als ondersteuning bedoeld was waardoor er behoorlijk wat beweging in de muziek zat. En ondanks het feit dat het onderweg zijn niet onbelangrijk was, op het einde van een nummer werd toch duidelijk dat er een juiste weg genomen werd om wel degelijk een bestemming te bereiken. Soms vielen alle elementen naar het einde toe mooi in elkaar.

In deze band ging het minder om krachtpatserij en meer om doordachtheid en creatief georganiseerde dialoog. Ingrid Laubrock klonk nooit schreeuwerig maar eerder intens. Pianiste Kris Davis paste zich aan de muziek, die anders is dan op haar eigen cd’s, aan. Haar finesse en rustige opbouw stuurden mee de muziek. Ook gitariste Mary Halvorson liet zich in deze bezetting van haar bedachtzamere kant zien. Bassist John Hébert en drummer Tom Rainey voelden zich bij deze muziek als een vis in het water en namen volop deel aan de dialoog. En zoals veel bij creatieve muziek: vervang een muzikant door een andere en de muziek krijgt een andere kleur.

Laubrock had op haar Europese tour drie speeldagen in het Belgisch/Nederlands grensgebied (Rijkevorsel/Eindhoven/Neerpelt). Iemand die de drie concerten bijwoonde vertelde dat iedere avond anders was. Wel werd steeds iets van Henry Threadgill gespeeld, nog zo een vrije geest die de dialoog graag structureert om met de nodige vrijheid te communiceren.

(Iwein van Malderen)

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.