donderdag 23 april 2015
Michel Bisceglia Trio


De Genkse jazzpianist, componist, arrangeur en producer Michel Bisceglia hield zich de laatste jaren voornamelijk bezig met het schrijven van filmsoundtracks, zoals voor 'Marina' van regisseur Stijn Coninx. Het werd dan ook weer de hoogste tijd voor een album met zijn eigen trio, 'Singularity', dat vorig jaar verscheen op Prova Records. Voor Bisceglia was het een verademing om zich in zijn improvisaties weer te kunnen laten leiden door de wonderbaarlijke groepsdynamiek die zo kenmerkend is voor dit trio, waarmee hij al 20 jaar in de originele bezetting speelt.

De muzikale rijpheid van het trio weerspiegelt zich vooral in de wonderlijke golvende bewegingen die bassist Werner Lauscher en drummer Marc Léhan maken in hun begeleiding, gaande van absoluut minimaal tot zeer prominent aanwezig. Hierdoor bieden ze Bisceglia de ruimte om zijn verfijnde subtiele en expressieve improvisaties de vrije loop te laten, waardoor hij zijn luisteraars kan meevoeren naar ongeziene uiteinden binnen het muzikale spectrum.


Michel Bisceglia (piano), Werner Lauscher (bas), Marc Léhan (drums).

Bisceglia neemt je mee!

De kracht van Michel Bisceglia ligt in de combinatie componist-pianist. Zijn composities zijn altijd beeldend, filmisch en hebben een grote emotionele zeggingskracht. Het verbaast dan ook geenszins dat hij vaak wordt uitgenodigd voor het componeren van soundtracks. Maar niet alleen als componist heeft Bisceglia zijn kwaliteiten. Als musicus is hij ook nog eens in staat om over te brengen wat hij wil zeggen en dat bereikt hij vaak met minimale noten en een perfecte timing. Wat dat betreft doet hij, als pianist, soms wel denken aan iemand als Ahmed Jamal. En in zijn beide kompanen, slagwerker Marc Léhan en bassist Werner Lauscher, waarmee hij intussen al bijna twintig jaar samenwerkt, heeft hij bovendien dé musici die hij nodig heeft en die ook écht iets toevoegen.

Zowel in de eigen composities als in de paar covers die dit trio deze avond brengt, is het bovenstaande dan ook goed terug te horen. Een hoogtepunt is wat dat betreft 'Lonely Woman' van het laatste album 'Singularity'. Bisceglia speelt een melancholieke melodie, goed passend bij de titel, op de piano. Zeer trefzeker gespeeld en met gebruik van veel stiltes. Op de achtergrond hoor je Léhan op bekkens en Lauscher zachtjes tokkelen. Net dat beetje ondersteuning wat er nodig is. Niet meer en niet minder. Bisceglia neemt je mee in dit nummer. Verderop neemt de intensiteit toe en speelt de pianist akkoordenreeksen die als golven de zaal inspoelen. Aan het eind komt de melancholieke basismelodie terug, nu ondersteund door Lauscher die zijn bas met de strijkstok bespeelt.

Maar ook met muziek van anderen weet dit trio raad. 'Meaning Of The Blues', de klassieker van Leah Worth en Bobby Troup, krijgt hier een zeer dynamische uitvoering. De drie leden van het trio stuwen elkaar op. Het luchtige basspel van Lauscher, de felle drumslagen van Léhan en het klaterende pianospel van Bisceglia zorgen voor een daverende versie van deze standard.

In 'Tonino’s Diner' staat een Zuid-Europees aandoende melodie centraal, vrolijk en spontaan. Het is vooral Lauscher die hier de show steelt met een eclatante solo, spaarzaam begeleid door enkele akkoorden van Bisceglia en het brushesspel van Léhan. Het laat allemaal niets te wensen over. En dan 'Jasmine', ook van 'Singularity'. Het is een simpel, zoet, bijna platvloers melodietje, maar het krijgt van dit trio een zo intense, welluidende bewerking dat het je als luisteraar raakt. Het intense pianospel, dat gevoel voor harmonie, de strak gedrumde bluesbeat, die constante tik die Léhan uitdeelt op de rand van de trommel, de groove van Lauscher. Het is er allemaal.

(Ben Taffijn & Maarten van de Ven)

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.