© Cees van de Ven

donderdag 20 maart 2008
Pascal Schumacher Quartet


De Luxemburger Pascal Schumacher is een veelbelovende vertegenwoordiger van de nieuwe generatie vibrafonisten. Met zijn kwartet brengt hij akoestische en evocatieve jazz: heldere melodische motieven, met afwisselende emoties die bewegen tussen kalmte en hevigheid, nu somber, dan weer levendig en met een snuifje melancholie.

Muziek die rijk is aan verbeelding, wordt met passie gebracht en blijft altijd verrassen en boeien. Uitkijken wordt het ook naar pianist Jef Neve, die na België nu stilaan ook het buitenland aan het veroveren is. Een topgroep om naar uit te kijken!


Pascal Schumacher (vibrafoon), Jef Neve (piano), Christophe Devisscher (bas) en Jens Düppe (drums).

Caleidoscoop van creatieve en fijnzinnige schoonheid

Een aantal jaren geleden bracht het Pascal Schumacher Quartet haar debuutalbum 'Change Of The Moon' uit. Ondertussen zijn we met 'Personal Legend' en 'Silbergrau' twee albums verder en is Schumacher van een veelbelovende vertegenwoordiger van de nieuwe Europese generatie vibrafonisten uitgegroeid tot het boegbeeld ervan. Op het JazzCase-concert in Dommelhof bewees het kwartet tevens dat het door de jaren heen ook een stevige live-reputatie heeft opgebouwd.

Met dit kwartet, waarin we naast pianist Jef Neve contrabassist Christophe Devisscher en drummer Jens Düppe terugvinden, bracht de Luxemburger Pascal Schumacher voornamelijk eigen composities, maar mochten de andere groepsleden ook elk een compositie aanbrengen.

Het concert begon rustig melodieus met 'Silbergrau', een fijngevoelig en sfeervol nummer, waarbij meteen het brede geluidspectrum met vibrafoon en piano opviel. Een mooi begin. Verder ging het via het gedreven en ritmische 'Leap Year' met heel wat tempowisselingen naar 'A Bad Memory', een lyrische ballad rond een hymnische melodie en met Neve breed uithalend op piano in ware Gershwin-stijl. Een magistraal en symfonisch geluid, sfeervol, filmisch en ruimtelijk.

In het hoekige 'Oy', een compositie van Devisscher, kon Düppe uitpakken met stevig drumwerk en was het genieten van een wonderlijk virtuoze Schumacher op vibrafoon. Neve's compositie 'A Waterfall Never Comes Along' vertrok met een kabbelende beat, waarna Neve als een wervelende waterval over zijn piano heen en weer gleed, om vervolgens de melodie door te geven aan Schumacher. Beiden konden hun talenten als solist uitvoerig etaleren, om na een climax magistraal en hymnisch te eindigen.

Het tweede gedeelte van de avond werd geopend met het heerlijke 'Kitchen Story', opgebouwd rond een gevoelige en wondermooie melodie en met behoorlijk wat impro kanttekeningen en plotse tempowisselingen. Het bluesy 'If There Are No Other Words' met een ingetogen pianist en bassist en de zachte en tedere klanken van Schumacher vormde een melodieus geheel, bijna te mooi voor woorden, heerlijk verbeeldingrijk.

Een vroege ochtend, een blauwe hemel en skiënd in de bergen: dat is de setting van 'White Sur Face, Casse, Glace'. Het feeërieke gevoel en de sfeer alsof je samen met Schumacher door de sneeuw, eerst traag maar dan aan een hoge snelheid de berg afglijdt. Neve tokkelend op zijn pianovleugel als een percussionist, daarbij een grote spanning opbouwend. 'Monday Night At The Cat Club' verhaalt de onbeantwoorde verliefdheid van een jonge skiër. Mysterieus en hypnotisch met een strakke en dreigende baslijn een spanning opbouwend die subliem het gevoel van een koortsachtige verliefdheid in muziek omzet. Met 'Toast And Salty Butter', een compositie van Düppe - uiteraard met een pittige drumsolo - en de toegift 'Mount Street Waltz' werd het concert afgesloten.

Een uiterst boeiend concert boordevol sfeer, met een caleidoscoop van klanken en uiterst meeslepend en toegankelijk voor de luisteraar. Het dynamische en swingende samenspel met een verbluffende Schumacher op vibrafoon, een wervelende Neve op piano, de stuwende bas van Devisscher en de sterke percussie van Düppe vormde samen een hecht coherent geluid. De sterke melodieuze basis en de spannende wendingen en improvisaties, en de tempo- en sfeerwisselingen creëerden een mysterieuze, ruimtelijke en soms lyrische ambiance. Dit was ruimer dan jazz alleen, muziek doorspekt met invloeden uit de klassieke, hedendaagse en avant-garde muziek, wat een creatieve en fijnzinnige schoonheid opleverde.

(Robert Kinable)

Klik hier voor een fotoverslag van Cees van de Ven.