© Cees van de Ven

donderdag 17 november 2011
Soo Cho Quartet


De Zuid-Koreaanse pianiste Soo Cho speelt al heel haar leven piano; vanaf haar derde nam ze klassieke pianoles. In 2001 vestigde ze zich in Nederland om er te studeren aan het Utrechts conservatorium bij Bert van den Brink en vervolgens bij Karel Boehlee, Rob van Bavel en Kris Goessens aan het Conservatorium van Amsterdam. Daar studeerde ze in 2006 af als jazzpianiste. Ook studeerde ze jazzcompositie aan het conservatorium van Den Haag.

In 2008 kwam haar eerste cd ‘Prayer’ uit, die werd voorgesteld in het Amsterdamse Bimhuis. In die periode werd ze overigens ook met haar kwartet geselecteerd om in het kader van de Young VIP’s Tour 2008  te concerteren.

In JazzCase  presenteert Soo Cho haar nieuwe cd ‘Little Prince’. Als jonge, talentvolle pianiste, brengt zij met haar kwartet haar eigen composities, romantisch-lyrische nieuwe muziek, kwetsbaar en subtiel. Het fluwelen bugel-geluid van Angelo Verploegen past hierin perfect.


Soo Cho (piano), Angelo Verploegen (flugelhorn), Janos Bruneel (bas), Kaspars Kurdeko (drums).

Puurheid, eerlijkheid en onbevangen idealisme

Met 'Little Prince', het titelnummer van haar gelijknamige tweede cd, word je meteen ondergedompeld in het melodieuze klankenbad van het Soo Cho Quartet. Een warm bad dat erg aangenaam aanvoelt, mede dankzij het heldere pianospel van de Zuid-Koreaans Cho, dat wondermooi matcht met het zijdeglans bugelgeluid van Angelo Verploegen. Melodieus en ritmisch tegelijkertijd, terwijl ook de klassieke achtergrond van de pianiste nooit ver weg is.

'Little Prince', de titel van haar cd, zo blijkt uit haar biografie, heeft Soo Cho ontleend aan het poëtische sprookje 'Le Petit Prince' van de Franse schrijver De Saint-Exupéry. Een kinderboek voor volwassenen met een verhaal over puurheid en eerlijkheid vol onbevangen idealisme. En laat dat nu ook juist de woorden zijn die wonderwel Cho's muziek omschrijven.

Sterke melodielijnen, die met een ogenschijnlijke vanzelfsprekendheid ronddwarrelen, zoals in het speelse uptempo en energieke 'Warrior', met het relaxte percussiewerk van Kaspars Kurdeko en het altijd aanwezige fluwelen bugelgeluid van Verploegen. De set was voornamelijk opgebouwd uit de songs van het eerdergenoemde album, maar ook nummers van haar eerdere cd 'Prayer' passeerden de revue. Of het nieuwe 'Tango Tango', dat voor de eerste maal werd gespeeld. Mooi breed en sensibel op piano, eerder klassiek dan jazz. Een tango met veel kleur, melodieuze piano, een uitgebreide en doeltreffende percussie en een mooie overgang op trompet. Met de standard 'My Funny Valentine' als bis werd het concert in schoonheid afgesloten.

De beeldschone Cho, ooit was ze nog fotomodel, heeft zich duidelijk een persoonlijke stijl eigen gemaakt met klassieke invloeden die verwijzen naar Bach en Chopin. Romantische en lyrische muziek, geschraagd op transparante en sterk gestructureerde composities. Niet baanbrekend of vernieuwend, maar mooi. Zonder hoekige kantjes en lekker als een snoepje dat blijft nasmaken ...en dat om meer vraagt.

(Robert Kinable)

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.