© Cees van de Ven

donderdag 24 april 2014
Trio Grande & Eric Vloeimans: in residence


Het Trio Grande, vaak benoemd als de kleinste bigband ter wereld, is samen met Eric Vloeimans een week lang te gast in Dommelhof Neerpelt als 'artists in residence'.

Trio Grande bestaat al ruim 17 jaar. Percussionist Michel Debrulle en trombonist Michel Massot zijn de grondleggers van het onvolprezen Trio Grande. In trio met de Franse saxofonist Laurent Dehors maakten ze al snel van speelse en dwarse muziek hun handelsmerk. Met inventieve combinaties tussen harmonie, melodie en improvisatie. Muziek waarin een walsje, kermisgeluiden, oosterse, klassieke en vrijere klanken worden vermengd. Noem het maar urban folk. Het drietal jongleert op een vindingrijke manier met elementen uit jazz, klassiek en cabaret. Vaak grillig, soms juist sensueel, maar ook elegant. Je hoort dwarse klanken en ongewone ritmes, maar toch is deze muziek heel toegankelijk en meeslepend.

De samenwerking met Eric Vloeimans kwam naar eigen zeggen tot stand vanwege de intuïtie van de Nederlandse meestertrompettist, 'waardoor hij zich meer door de muziek laat leiden dan door een individuele uitdrukking' en omdat 'zijn muzikaal universum, dat getuigt van een grote vrijheid en een gevoel voor avontuur, zal bijdragen aan de voldoening en het waarmaken van de aspiraties van de muzikanten van Trio Grande.'

Het resultaat van deze week in afzondering maakt u exclusief en als eerste mee in JazzCase.


Eric Vloeimans (trompet, bugel), Michel Debrulle (drums, percussie), Michel Massot (tuba, trombone), Laurent Dehors  (saxofoon, klarinet, 'cornemuse').

Betoverende synergie van vier sterke partners

Een essentieel kenmerk van een goede muzikant is improvisatievermogen, gekoppeld aan een empathische state of mind, zodat de muzikant in kwestie zich in diverse settings staande kan houden. Precies dat was aan de orde in Dommelhof, waar Trio Grande en Eric Vloeimans elkaar ontmoetten. Na een week in residentie te zijn geweest, presenteerden zij voor een bomvolle zaal een concert dat ruimschoots voldeed aan de verwachtingen. Sterker nog: de meeting bracht nieuwe interessante muzikale perspectieven, die doen verlangen naar voortzetting van deze samenwerking.

Er stond dan ook wat kwaliteit samengebald op het podium. Over Eric Vloeimans zei programmator Cees van de Ven vooraf al terecht dat de man gezegend is met een volkomen eigen geluid op de trompet. Hetzelfde kan worden gezegd van de componenten die samen het Trio Grande vormen. Hoor en aanschouw de klassiek geschoolde trombonist/tubaiist Michel Massot, die een akelig perfecte toonzetting paart aan een theaterachtige uitstraling en je flabbergasted achterlaat met zijn razendsnelle 'baslijnen' op de tuba, een instrument dat je toch niet snel zou kiezen om zijn flexibiliteit. Of hoor hoe Laurent Dehors niet blijft steken in een platte Roland Kirk-imitatie als hij sax en klarinet tegelijk bespeelt; hij weet ze ook subtiel en smaakvol te laten harmoniseren. En mocht op het eerste gezicht drummer Michel Debrulle een wat slordige indruk geven, dan is dat buiten de waard gerekend: de man weet perfect waar hij mee bezig is en slaat met elke slag, veeg of tik raak. Zo etaleerde hij een eigen sound en klonken zijn solo's verfrissend anders, waarbij het gebruik van woodblocks in het oog en oor sprong.

Muzikaal bracht het viertal een aansprekende mix van eigen composities, aangevuld met resulaten van hun gezamenlijke repetities in Dommelhof van eerder die week. Was er in de eerste set gevoelsmatig nog sprake van een soort Trio Grande plus gasttrompettist Eric Vloeimans, na de pauze kwam het tot betoverende synergie van vier sterke partners. Het gevarieerde programma - een uitgekiende mix van improvisaties met sterke melodische cues en riffs, waarbij 'kleine' intimistische passages en energiek-vrolijke uitbarstingen elkaar afwisselden - kluisterde het talrijk toegestroomde publiek aan de stoelen. Mooi was om te horen hoe zowel Vloeimans als Dehors en Massot op zoek gingen naar diepe aardse fluitachtige tonen op hun respectieve instrumenten... en die ook vonden. Toen in de toegift Massot het podium afsprong voor wat spontane uitbundige danspasjes was allang duidelijk dat we getuige waren geweest van een superb concert, waar de muzikaliteit vanaf spatte.

(Maarten van de Ven)

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.