'Tricycle' is een klassiek geschoolde driewieler rond accordeonist Tuur Florizoone met naast hem op sopraansax Philippe Laloy en contrabassist Vincent Noiret. Alle drie studeerden ze aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel.
Het trio houdt van de oude clichés, die subtiel worden aangekaart, vermomd, vernieuwd en op tijd worden vermeden. Ze spelen voornamelijk eigen werk, composities van Tuur Florizoone. Jazz vol raakpunten met wereldmuziek en filmmuziek.
Begrijpbare muziek, met een vrij hoog ‘visueel’ gehalte, toegankelijk voor een breed en avontuurlijk publiek dat graag reist, nieuwsgierig en zelfs een beetje nostalgisch is.Muziek die vereeuwigd werd op de prachtige CD’s ‘Orange For Tea’(2004) en ‘King Size’ (2006).
Tuur Florizoone (accordeon), Philippe Laloy (saxofoon, fluit), Vincent Noiret (contrabas).
Eigenzinnige Belgische muziek met Europese uitstraling
Tuur Florizoone en Tricycle toverden in Dommelhof een wonderlijke wereld vol van vele heerlijke muziekjes tevoorschijn. Alsof een onuitputtelijke delicatessendoos werd geopend, waaruit het trio naar hartenlust grabbelde. Een wonderbaarlijke muzikale wereld die het talrijk opgekomen publiek onderdompelde in een warm bad en meenam op een avontuurlijke muzikale reis.
Zoals in het speelse en vrolijke 'Un Deux', waarmee het concert werd geopend: circusmuziek, gekruid met klezmerinvloeden - de ingrediënten die de typische Tricycle-sound kenmerken - en opgewekte ritmes, afgewisseld met tragere passages. Filmische soundscapes die je deden wegdromen, zoals in 'Jouer Au Parc Rouge' en waarin langzaam een uitgesponnen spanning werd opgebouwd met Vincent Noiret improviserend op contrabas, om daarna met de anderen tokkelend op hun instrument samen te landen.
'Belly Button' bracht je dan weer in een en bluesy stemming. Een wondermooie melodie, ingetogen en sensibel aangebracht door Tuur Florizoone op accordeon en Philippe Laloy breed uithalend op klarinet. Speels en lichtvoetig was '4 & 3 + 4', waarbij Tuurs accordeon grappig begeleid werd door het ritmische handgeklap van de beide andere muzikanten. In 'Epiloque' met Florizoone op piano - het instrument waarop hij zijn klassieke opleiding genoot - werd een weids en episch register opengetrokken. Een gracieuze ballad, waarbij het sensuele pianospel, de warme bas en sax wonderlijk samengingen. Het nummer gleed vrijwel naadloos over in 'Moving On', eveneens met Florizoone aan de vleugel en Laloy ditmaal op klarinet. Zacht, warm en aanzwellend naar het einde toe. Tricycle op zijn best.
De schatkamer bevatte ook enkele nieuwe composities, zoals het magistrale 'Change', een traag slepend nummer met een weemoedige sax en een met de melodie meelopende baslijn. Ook het Brusselse pitabroodje 'Salade Tout' was een overheerlijke mix van gekruide klanken; snel, turbulent en bizar, zoals de grootstad zelf. Brussel, waarin Tuur vaak met zijn vriend Thomas doolde. Voor diens huwelijk schreef de accordeonist 'Pas Ce Soir, Je Suis Crêvé', een typisch Tricycle nummer: jazz met een vleugje folk er doorheen. Meer avontuurlijk was het bizarre en uitgesponnen 'Contamines, Mon Joie', met een stevig ritme aangedreven door Noiret op contrabas en met Laloy op dwarsfluit. Als toegift werd 'Café Terminal' uit de delicatessendoos gehaald, een nummer uit de soundtrack van de succesvolle film 'Aanrijding In Moscou'. Melancholisch, vol sfeer. Een subtiel samenspel tussen accordeon, sax en contrabas. Heerlijk.
Een hartverwarmend concert met speelse melodietjes, Franse muzettes en zuiderse mediterrane klanken, waarop niet langer Yann Tiersen alleen het patent heeft, en bovenal toegankelijk voor een breed publiek. Muziek zonder barrières, op de grens van jazz, folk en klassiek, met gypsy- en klezmerinvloeden uitgepuurd tot een eigenzinnige, typische Tricycle-sound. Samen met de innemende persoonlijkheid van Tuur Florizoone en de muzikale integriteit die deze groep uitstraalt, verklaart dat de vooraanstaande plaats van Tricycle binnen de jazzscene. Belgische muziek met Europese uitstraling.
(Robert Kinable)
Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.
