© Cees van de Ven

donderdag 15 oktober 2009
Wolfert Brederode Quartet


Dit Nederlands/Zwitsers/Noors kwartet is samengesteld uit muzikanten die musiceerden in uiteenlopende ensembles in Europa, Canada en de USA, en dit zowel als bandleider dan wel als sidemen.

Hun muziek laat zich het best omschrijven als ‘chamber jazz’ waarin eigenzinnigheid, sfeer en creativiteit centraal staan. Muziek die heen en weer zweeft tussen bitterzoete melodieën en meer abstractere klanken, tussen heldere melodielijnen en ongrijpbare harmonieën. Het materiaal wordt door het kwartet speels benaderd zodat er ruimte ontstaat voor verrassende wendingen, collectieve improvisaties en spontane solo’s. En of er nu expliciet ‘free’ dan wel meer gecomponeerde stukken gespeeld worden de sound van de groep blijft transparant en verfijnd.

In 2007 verscheen hun eerste cd ‘Currents’ en in 2010 zal het kwartet de studio ingaan voor de opnamen van een tweede cd. In JazzCase zullen de nieuwe composities ongetwijfeld in primeur voorgesteld worden.


Wolfert Brederode (piano), Claudio Puntin (klarinet), Mats Eilertsen (contrabas), Samuel Rohrer (drums).

Brederode schildert etherische vergezichten

De muzikanten van het Wolfert Brederode Quartet komen uit uiteenlopende ensembles in Europa, Canada en de VS. Het zijn stuk voor stuk erg getalenteerde en veelbelovende jonge muzikanten die hun sporen verdienden in diverse projecten.

De zowel klassiek als jazzgeschoolde pianist Wolfert Brederode geniet grote waardering omwille van zijn persoonlijke pianostijl, die lyrisch en melodisch is. Claudio Puntin, als klassiek en jazzklarinettist, en Samuel Rohrer, als eigenzinnig en creatief drummer, zijn beiden een begrip in Zwitserland. Maar ook de Noorse bassist Mats Eilertsen geldt als één van de meestbelovende bassisten van dit moment. Onlangs bracht hij zijn eigen cd 'Short Stories' uit. Een bundeling van talent kortom, die borg staat voor veelzijdigheid, zoals ook te horen is op de eerste cd 'Currents', opgenomen in Oslo en in 2007 uitgebracht op het Duitse kwaliteitslabel ECM.

Om de muziek van het kwartet in woorden te vatten wordt vaak het label chamber jazz gebruikt. Ik zelf hou het meer bij fijnmazige, intimistische en lyrische muziek, een fusie van Europese klassieke muziek met jazz. Muziek met sterk gestructureerde melodielijnen en harmonieën waarin duidelijk de klassieke achtergrond van de muzikanten aanwezig blijft, maar waarbij ook ruimte is voor interactie en inventieve spontane improvisaties vanuit een sterke overgave aan het gevoel van het moment zelf. Impressionistische muziek als het ware. In Dommelhof bracht het kwartet een compacte, maar intiem warme en poëtische set.

Het openingsnummer 'Common Fields' kwam met de subtiele pianoaanslagen van Brederode traag op gang, om dan in alle glorie open te barsten en mooi samen gesloten te eindigen. 'Sofia & David', een nieuw nummer, was intimistisch en aarzelend, mede door de donkere baspartijen van Eilertsen, waarbij hij de strijkstok hanteerde. Het nummer werd abrupt afgebroken, omdat de onvoorspelbare improvisaties doelloos leken en dreigden te verdwalen in een dichte mist.

Erg toegankelijk was 'Silver Cloud', met een mooi samenspel tussen Brederodes piano en Puntins klarinet, die de melodielijn overnam en deze - versterkt door de warme bassen van Eilertsen en de precieze percussie van Rohrer - naar een climax voerde. Melodie, structuur en improvisatie waren mooi in evenwicht, wat een etherische en kosmische atmosfeer opleverde die overging in een nerveuze chaos, om tenslotte weer heel ingetogen te eindigen met piano en bas.

Intrigerend was het uiterst ingehouden en beheerste musiceren in 'With Them', waarbij Puntin zijn klarinet als percussie-instrument bespeelde en daarmee een strakke beat aangaf, die verder aanzwol op percussie en contrabas. Zo ontstond een hemels geluid, dat weidse, dromerige Noorse landschappen opriep.

Het hoogtepunt van de avond was ongetwijfeld het melodische 'Inner Dance', een nummer dat tegelijkertijd lazy en swingend was. Op gang gebracht door een subtiele bas met een groove, waarop de anderen voluit konden improviseren. In 'Wall View', een nummer van 'Currents', werden mooie muziekflarden aan elkaar geweven en bouwden bas en piano een aanstekelijke spanning op.

Het kwartet is meester in het subtiel en beheerst musiceren en laat de stillere passages tot hun recht komen, waardoor er een intense kracht van uitgaat. Dit levert serene en kwetsbare muziek op, die tevens weids en etherisch is, geschraagd op een subtiel evenwicht tussen compositie en improvisatie, en tussen melodie en abstractie.

De toekomst ziet er veelbelovend uit voor deze jonge muzikanten en het Wolfert Brederode Quartet. Nog dit jaar trekken ze de studio in voor de opnamen van een tweede cd. Hopelijk laat de release ervan niet al te lang op zich wachten.

(Robert Kinable)

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.